AHŞAP SANATI Ali usta, yıllarca kurumsal bir şirkette yönetici olarak çalışmış. Sabah 8, akşam çıkışı belirsiz mesailerle tüm gençlik yıllarını geçirmiş. Sistemin dayatması olarak kariyer yükselişi için çabalamış durmuş. Bir sürü haksızlığa ve dayatmalara maruz kalmış. “Çok çalışkan, pratik ve yaratıcı bir gençtim.” diyor. Kurallardan, alt üst ilişkilerinden, kişisel hırslardan, çıkar çatışmalarından koltuk takıntılarından bezmiş. O dönemde en büyük sıkıntısı çalışmaktan başka bir yaşantısının olamayışıymış. Sosyal hayat neredeyse yok denecek kadar azmış. Öyle ki! çalışmaktan evlenmeye bile fırsat bulamamış Ali usta. Halbuki! evlenip güzel bir aile kurmak ve bir kız evlat sahibi olmak en büyük arzusuymuş. 40’lı yaşlarına gelince arkasına dönüp bakmış ve böyle bir hayat istemediğine karar verip, basmış istifayı. İstediği saatte uyanıp istediği saatte işe gitmek, karısıyla kahvaltı edip, çocuğunu elinden tutup okula götürmek hayaliymiş. Beykoz’un Dereseki köyüne yerleşerek hayallerine giden yola ilk adımını atmış. Evlenip, bir kız evlat sahibi olmuş. İçinde hep var olan sanat aşkı, tasarım becerisi, onu bu yola sevk etmiş. Gönlünce kesmiş, zımparalamış, yakmış, boyamış. Nasıl görmek istiyorsa onu resmetmiş. Hiçbir fotoğrafa bakmadan kendi kafasındaki portreleri, nesneleri yaratmış. Ali usta ile sohbet ederken sanatın her alanına, ne kadar meraklı olduğu hemen anlaşılıyor.” Bol kitap okuyan, belgesel izleyen ve araştırma yapan biriyim ben” diyor. Öğrenmek bende bitmek bilmeyen bir arzu, diyerek söze devam ediyor. “Hayatın bana direttiği gibi değil, istediğim gibi yaşamak benim seçimim olmalı.” “iyi ki, Hayallerimin peşinden gitmişim. Kızım ve işim benim her şeyim” diyerek son mesajını veriyor. Bize de onu alkışlamak kalıyor. Bravo Ali usta.

ALEMCİLER ALİ RIZA AKBALIŞ ve SEDAT AKBALIŞ kardeşler baba mesleği olan Alemciliği günümüze kadar getirmişlerdir. Plaka olarak gelen bakır usta ellerde işlenmekte uzun yıllar kullanıma sunulmaktadır. Bursa da Abdal Mahallesi'nde bulunan atölyesinde babalarından kalan aletlerle zanaatine devam eden Akbakış kardeşler, Türkiye'de birçok tarihi caminin alemini onarırken yurt dışına da sipariş üzerine ihracat yapıyorlar.. Genellikle balkan ülkelerinden çok fazla talep olduğunu dile getiren Akbakış kardeşler, Devlet sanatçısı olarak her fırsatta Alemciliği tanıtmaya çalışmaktadırlar. 120 yıllık aile mesleğini büyük bir özveriyle devam ettiriyorlar. Alemci Akbalış kardeşler, bu güne kadar Amerika, İsviçre, Almanya, Yunanistan başta olmak üzere dünyanın bir çok ülkesine alem yapmışlardı

MİAMİ’NİN ÖTEKİ YÜZÜ Amerika dünyada kapitalizmin Kabesi, Miami ise Amerika’nın vitrini olarak bilinir. Gerçekten de Miami, kilometrelerce uzanan, ince kumlu kumsalları, on iki ay denize girilebilen ılıman iklimi ile dünyanın en gözde tatil mekânı olarak ünlüdür. Miami, milyon dolarlık arabaları, çılgın gece eğlenceleri ile ültra lüks yaşamın kalbi konumundadır. Fakat ben objektifimi Miami’nin bilinmeyen yüzüne, “Öteki Miami’ye” çevirdim. O Miami’de de yaşamın bir rengi vardır ama bu renk artık ışıltısını çoktan kaybetmiş ve “ebruli” bir renge dönüşmüştür. Çünkü öteki Miami’de farklı yaşamlar sürdürülmektedir. Miami kışı hatta sonbaharı hiç yaşamayan, ılıman iklimi ile evsizler için çok ideal bir yerleşim merkezi konumundadır. Bu nedenle Miami’nin o ışıl ışıl caddelerinde yaşam bir taraftan akıp giderken, yine aynı caddelerde başka yaşamlar da adeta ters yöne doğru akıp gider. Bu caddelerde her an kâh saçı sakalı birbirine karışmış bir zenciye, kâh çektiği marijuananın etkisiyle sızmış bir Hispanik’e ya da o caddeyi evinin yatak odasındaymış gibi rahat kullanan bir çifte rastlayabilirsiniz. Çok sayıda kolunu, bacağını kaybetmiş insanla karşılaşırsanız hiç şaşırmayın. Bir çoğunun tekerlekli sandalyesi vardır ama bunları sadece normal kullanılım için değil, kimi zaman eşyalarını taşımak için kullanırlar, zaten eşyaları da bu sandalyeler ile taşınabilecek kadar azdır. Sokakları mekân tutan bu evsizlerin sosyal profilleri de oldukça renklidir ama bu renkler öyle pastel renkler değildir. Onların renkleri kasvetli, koyu, karamsar renklerdir. Bu sakinlerin önemli kısmı işsiz kalmış, aile içi şiddet görmüş, bir mesleğe sahip olmayan, iflas etmiş, toplumun dışladığı ya da topluma entegre olamamış tiplerdir ki bunların içinde uyuşturucu alışkanlığı ve suça eğilim oldukça yaygındır. Bir başka grup düzene baş kaldırmış, protest tiplerdir. Bunları diğerlerinden ayırt zor değildir. Çünkü onların eli yüzü daha düzgündür ve saçı sakalı birbirine karışmamıştır. Sokağın ortasında, çoğunlukla ellerinde kalın bir kitabı, evlerinin oturma odasındaymışçasına, rahatlıkla okuyan bu insanları diğerlerinden kolaylıkla ayırt edebilirsiniz. Bunların evsiz yaşam tarzını seçmiş olmalarının nedeni Amerika’daki tüketim paranoyasının insanları nasıl ruhsuzlaştırdığını ve sistemin piyonu yapmış olduğunu fark etmiş olmaları ama buna karşı bir şey yapamamalarıdır. Evsizler arasındaki bir diğer ilginç grup da veteran denilen asker emeklileridir. Vietnam, Afganistan, Irak gibi yerlerde savaşın acımasız yüzüyle karşılaşınca, büyük bir ruhsal travmayla karşılaşan bu kişiler, yaptıkları sözleşmeler nedeniyle artık askerlikten de ayrılamamaktadırlar. Arkadaşlarını kucaklarında kaybeden ya da bir uzvunu Savaşta bırakan kaybeden bu kişilerin ruhsal durumları artık askerlik sonrası da normale dönememektedir. Bu insanların büyük bir kısmı ülkelerine sağ olarak dönseler bile artık kolay kolay topluma uyum sağlayamamaktadırlar. Sonuç olarak objektifime sığdırdığım Miami’nin öteki yüzü, aslında Amerika’nın kendisiyle yüzleşemediği öteki yüzüdür.

KAPADOKYA VE ZAMAN Time slice fotoğrafçılığı, bir nesnenin veya olayın farklı zaman dilimlerinde bir arada gösterilmesi amacıyla yapılan bir fotoğraf tekniğidir. Bu teknik, genellikle bir dizi fotoğrafın birleştirilmesiyle elde edilir ve izleyiciye hareketin veya zamanın geçişini görsel olarak sunar. Tarihi, 19. yüzyıla kadar uzanır. Eadweard Muybridge, 1870'lerde atların koşma hareketini incelemek için bir dizi fotoğraf çekmiş ve "The Horse in Motion" serisi ile zamanın ve hareketin görselleştirilmesinin temelini atmıştır. 20. yüzyılın başlarında, fotoğraf makineleri ve film teknolojisi geliştikçe, fotoğrafçılar çoklu pozlama tekniklerini kullanarak bir nesnenin farklı zaman dilimlerinde görüntülerini birleştirmeye başlamışlardır. 1990'ların sonlarına doğru dijital fotoğraf makinelerinin yaygınlaşması, time slice tekniğini daha erişilebilir hale getirmiştir. Fotoğrafçılar, dijital yazılımlar kullanarak çok sayıda fotoğrafı bir araya getirebiliyordu. Günümüzde ise bu teknik, sanat eserlerinde, reklamcılıkta ve sinemada sıkça kullanılmaktadır. Özellikle hareketin ve zamanın dramatik bir şekilde sunulmasında etkili bir yöntem olarak öne çıkmaktadır. Son yıllarda yüksek hızlı kameraların ve gelişmiş yazılımların kullanımı, time slice fotoğrafçılığını daha da ileri taşımıştır. Bu teknolojiler, daha yüksek çözünürlükte ve daha karmaşık kompozisyonlarla sonuçlar elde edilmesini sağlamaktadır. Sonuç olarak, time slice fotoğrafçılığı, hem teknik hem de sanatsal açıdan zengin bir geçmişe sahip olup, zamanın ve hareketin görselleştirilmesi konusunda önemli bir yer tutmaktadır. Sunumda 10 adetlik fotoğraf serisi ile Kapadokya’da bir aylık süre içerisinde çekmiş olduğum fotoğrafları göreceğiz. Her bir görsel yüzlerce karenin çekilip bir araya gelmesi ile oluşmuştur. Bir görselin oluşabilmesi için doğru zaman, doğru açı, ışık ve atmosfer koşulları gözlemlenerek bir aylık süre içerisinde 10 adet seri elde edilmiştir. Genel olarak, gün doğmadan önce çekim yapılacak noktaya gidilip kompozisyon ve diğer teknik ayarlar yapılmıştır. Gördüğünüz her dilimde isteğe ve tekniğe bağlı olarak 1 dk ile 30 dk arasında değişen deklanşör farkı vardır. Bir fotoğraf karesinin oluşabilmesi için ortalama 15-16 saatlik süre harcanmıştır. Tek bir açıdan binlerce kare çekilip daha sonrasında programlar aracılığı ile tüm kareler bir araya getirilmiştir. Bu görsellerde günün ilk saatlerinden başlayıp gün batımının parlement mavisine dönüşene kadarki süreci görülmektedir.

YEŞİL DENİZ KAPLUMBAĞASI Yeşil deniz kaplumbağası (Chelonia mydas), dünyanın en büyük deniz kaplumbağalarından biridir ve hem ekolojik hem de kültürel açıdan büyük bir öneme sahiptir. Genellikle 1.5 metreye kadar büyüyebilir ve 180 k.g. ağırlığa kadar ulaşabilirler. Adlarını, yağ dokularının renginden alan bu kaplumbağalar, genellikle yeşil-sarı renkli bir sırt kabuğuna sahiptir. Yeşil deniz kaplumbağaları, tropikal okyanus bölgelerinde bulunur. En çok mercan resifleri ve deniz otları ile dolu kıyı sularını tercih ederler. Bu kaplumbağalar, yaşamlarının büyük bir bölümünü denizde geçirirken, üreme döneminde karaya çıkarlar. Dişi yeşil kaplumbağalar, yumurtlamak için genellikle doğdukları plajlara geri dönerler. Yeşil deniz kaplumbağaları, genellikle bitkisel bir diyetle beslenirler. Deniz otları, algler ve bazı bitkiler en sevdikleri besinlerdir. Bu beslenme alışkanlıkları, deniz ekosisteminin dengesi açısından kritik bir rol oynar. Deniz otlarının sağlıklı kalmasını sağlayarak, sualtı yaşamının çeşitliliğine katkıda bulunurlar. Dişi yeşil kaplumbağalar, yaz aylarında kumsallara çıkarak 100 kadar yumurta bırakabilir. Yumurtalar, sıcak kumda birkaç hafta muhafaza edildikten sonra yavrular çıkar. Yavrular, karaya çıkar çıkmaz denize doğru yol alırlar; ancak bu süreçte birçok tehlikeyle karşılaşırlar. Avcılar, habitat kaybı ve iklim değişikliği, bu yavruların hayatta kalma şansını azaltan faktörlerdir. Yeşil deniz kaplumbağaları, IUCN (Dünya Doğayı ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği) tarafından tehdit altında olarak sınıflandırılmıştır. Avcılık, deniz kirliliği ve habitat kaybı gibi faktörler, bu türün neslinin tükenmesi tehlikesini artırmaktadır. Birçok ülke, yeşil deniz kaplumbağalarını korumak için yasalar ve koruma programları uygulamaktadır. Ayrıca, yerel topluluklar da bu kaplumbağaların korunması için farkındalık oluşturma çalışmalarına katılmaktadır. Yeşil deniz kaplumbağaları, denizlerin zarif ve önemli sakinleridir. Onların korunması, sadece kendi gelecekleri için değil, aynı zamanda deniz ekosisteminin sağlığı için de büyük bir öneme sahiptir. Bu eşsiz canlıların yaşam alanlarını korumak ve sürdürülebilir uygulamaları desteklemek, denizlerin geleceği için kritik bir adımdır. Her birey, bu kaplumbağaların yaşamlarına katkıda bulunmak için bilinçli seçimler yapabilir ve doğanın dengesini korumaya yardımcı olabilir.

ZEYTİNYAĞININ YAPIMI Türkiyenin iklim yönündeki zenginliği ve buna bağlı olarak tarım ürünlerinin yetiştiği ülkemizde zeytinin nasıl yağa dönüştüğünü fotoğraflarla anlatmaya çalışacağız.Öncelikle zeytinyağının tarihçesi hakkında biraz bilgi vermek istiyorum Zeytinyağı insanlığın çok eski dönemlerinden beri beslenme ve bunun yanında daha birçok alanda kullanılmıştır. Özellikle insan sağlığına olan faydası hem gıda olarak tüketiminde hem de gerek modern tıp içerisinde gerek eski dönemlerde bitkisel ilaçların yapımında birçok fayda sağlamıştır. İnsanlık için önemli keşiflerden bir tanesi sayılabilecek olan bitkilerden yağ elde etme imkanı özellikle bir çok fayda sağlayan zeytinden de elde edilebilmekle birlikte hem yalnız başına kullanımı hem de diğer besin maddeleriyle kombin şekilde kullanılmasıyla beslenme alışkanlıkları arasında önemli bir yer edinmiştir. Zeytinyağının kaynağını teşkil eden zeytin ağaçları ile ilgili tarihsel olarak keşfedilmiş en eski veri milattan önce yaklaşık 40 bin yılına dayanmaktadır. Ege denizindeki Santorini adasında yapılan arkeolojik çalışmalarda bu tarihlerde yetiştiği düşünülen zeytin yaprağı fosillerine rastlanmıştır. Bunun yanı sıra Kuzey Afrika bölgesinde bu tarihten yaklaşık 25 bin yıl sonrasına tarihlenen zeytin ağacı fosilleri de farklı coğrafyalarda zeytin ağacının yetiştiği bilgisini bizlere vermektedir. Bu ve benzeri araştırmalar zaman içerisinde farklı bölgelerde yapılmakta fakat zeytin ağacından zeytin hasadının ilk olarak hangi tarihlerde ve hangi uygarlıklar tarafından yapıldığı hakkında kesin verilere de ulaşılamamaktadır. Buna karşın Ege ve Akdeniz bölgelerinde özellikle Giritlilerin ticarette gelişmesi ve zeytin ağacı yetiştiriciliği ve zeytinyağı üretimi ile uğraşması, bu bölgelerde ticaretinin yüksek miktarda yapılıp bölgelerin civarlarına dağılmasına etken olmuştur. Özellikle günümüzde denizlerde yapılan arkeolojik araştırmalarda boyları yarım metre ile iki metre arasında değişen zeytinyağı küplerinin ve bu ticareti yapan uygarlıklara ait yazıtlarda ise bu ticaretlerin nereler yapıldığı hakkında bilgiler edinilebilmektedir. Tarihte ilk zeytinyağı elde etme yöntemi olarak uygun taş havuzlar içerisinde ayakla ezilen zeytinlerin daha sonra sıcak su içerisinde bekletilmesi ile yağının alınması yöntemidir. Bu işlemler tarihi kayıtlarda hep Antik Yunan medeniyetine mal edilmiş olsa da Anadolu ve özellikle Ege’de yine benzer oranda rastlanmaktadır. Efes, Milet, Urla, Muğla ve Marmaris bölgelerinde yaşamış tarihi uygarlıklar keşfedildikçe bu keşiflerin altında kullandıkları gerek zeytinyağı üretimi gerekse ticareti ile ilgili bilgiler keşfedilmektedir. Tarihte kullanılan ilk yöntemin ardından dönemin gelişmiş uygarlıklarından olan Roma uygarlığı zeytini iki taş arasında ezerek zeytinyağı elde etme yöntemini keşfetmiştir. (kaynak 1: https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&opi=89978449&url=https://www.kristalyaglari.com/blog/icerik/zeytinyaginin) Günüzmüzde ise hem geleneksel hem de teknolojik imkanlar kullanılarak yapılır. Birgün boyunca yapılan işlemleri sizlere aktarmak istiyorum. 1-Sabahın erken saatlerinde çiftçilerin hasat için zeytin toplamaya gitmeriyle başlar 2- İşçiler tarafından itinayla toplanır 3-Toplanan zeytinler traktörle fabrikaya getirilir 4-Getirilen zeytinler fabrikanın sahasındaki boş kasalar dökülür 5- Zeytinler bir işçi tarafından çalılardan ayıklanır 6-Çalılardan ayıklanan zeytinler çamur ve topraktan temizlenmek için yıkanmaya alınır 7-Yıkanan zeytinlerin yukarıya çıkması için asansör ayarları yapılır 8-Bir işçi tarafından asansörle çıkarılan zeytinlerin yukarıya çıkarılması takibi yapılır 9-.Zeytinler belli bir kilodan sonra ezme makinası girer ve yağının çıkarılmasına bırakılır 10-Tamamen katkısız bir şekilde ezilen zeytinlerin musluktan akıntısı başlayarak kıvamına bakılır Böylelikle zeytin ve zeytinyağı hem soframızın hem de sağlımız için önem arz etmektedir.

KENAR MAHALLENİN RENKLERİ Metropollerin kenar mahalleleri, kontrolsüz ve plansız yapılaşmanın etkisiyle kaotik ve düzensiz bir görünüm sergiler. Bu bölgelerde yaşayan insanlar, yoksulluk, şehrin bitmek bilmeyen keşmekeşi ve yerel yönetimlerden yeterli hizmet alamama gibi nedenlerle, ne bedenen ne de ruhen sağlıklı bir yaşam sürememektedir. Ancak sanat tutkunu yetenekli ellerin dokunuşları, bu sokakları bir nebze de olsa renklendirmiş; gri beton duvarların ardında, hayatın yaşanası tarafını görünür kılmıştır.